राजीनामा र सहमतिको हिसाव

पहिले राजिनामा त्यसपछि सहमति भन्ने माओवादीहरू र पहिले सहमति अनि राजिनामा भन्ने एमाले लगायतका सत्ताधारी दलहरू । यहि जुहारी चलिरहेको छ । कतिसम्म चल्ने हो जनतालाई थाहा छैन् । माओवादीको हठका कारण सत्ता छोडी सडकमा आएको र माओवादीको हठ तोडन लागि परेका माधव सरकार । कर्मचारी पिटियोस महिला बलात्कृत हुन देशमा नरसंहार होस अराजकता बढोस हत्या बढोस मन्त्रीहरू फोहोरो सफा जे बुलुन कुनै फिक्री छैन उनी आफू दुई दूई ठाँउबाट पराजित भएर पनि सत्ताको बाघडोर पाएकोमा छोडन सकिरहेका छैनन् । दुई दुई ठाँउबाट जितेकाले सत्ताको बाघडोर सम्हाल्न नपाएको पिडाले छटपटिएकाहरू खपिनसक्नु भएको होला ।

कम्युनिस्टहरू एकआपसमा चरित्रहत्या गर्नेदेखि ब्यक्तिहत्यासम्म गर्न पछि नपरेको इतिहास छ । आफ्नो बिचारदेखि टाढा भएका आफ्नो बिचारमा सहमत हुन नसक्ने आफ्नो बिचार नमान्नेहरूलाई कम्युनिस्ट नै भएता पनि मार्क्सवाद प्रति आश्थावान भएतापनि उनीहरू माथि जाइलाग्नु उनीहरूको क्रान्तिकारीता हो । के माओवादी के एमाले सवै यस रोगले ग्रस्त छन् । यो अज्ञात रोगबाट कुनै पनि कम्युनिस्टहरू मुक्त छैनन् ।

मुलुकमा झाडापखालाले सयौ मानिसहरूको जताततै दुर्घटनाले मानिसको ज्यान लिइरहेको छ । जनताहरू गाँसबासकपासको समस्याले पीडित छन् । एकातिर यस्तो स्थिति छ भने हामी देश बनाउछौ नँया नेपाल बनाउछौ बिकास गर्दछौ जनतालाई सुख शान्ती सुरक्षा दिन्छौ भन्नेहरू स्वयं रोगी छन् । यो मुलुक रोगीहरूको देश भएको छ ।

आफ्ना कमरेडले पिडा सहन नसकि आफूलाई हत्या गरेका छन् उनीहरू भने सत्ताको खेलमा रमाइरहेका छन् । गरिव निमुखा सर्वहाराको नाममा धेरै गरिवहरूले ज्यान गुमाउनु परेको छ । गरिव कमरेडका समान्य समस्याहरू पनि समाधान हुन सकेका छैनन् । २०५२ सालमा टाढाबाठा कमरेडहरूले सुकुम्वासीको नामाम जग्गा हात पारे भने सोझा कमरेडहरू त्यो पनि गर्न जानेनन् । गरिवको पिडा पिडा नै रह्यो । अहिले पिडामा थोरै भएपनि महलमपट्टी लगाउन पाइने आसमा कमरेडको ढोका चहार्दा अपमान तिरस्कार अपहेलना बाहेक केहि पाउन सकेनन् । फरस्वरूप उनको अगाडी बाँकी नै के रह्यो र ?

सत्ता जोगाउन उनलाई कस्तो आपत परेको छ त्यो समस्या नबुझ्ने कमरेडले आफ्नो समस्या देखाउने ? यो कस्तो अनुशासनहीन बानीबेहोरा ! पार्टीको नेताको नेतृत्वमा बनेको सरकारको समर्थन पो गर्नु पर्ने समस्या ल्याएर अलमल्याउने ? त्यो पनि ब्यक्तिगत । राष्ट्रको होइन ।

सायद यिनै कारणले होला कहिले कमरेड माधव कँहा त कहिले कमरेड केपी कँहा त कहिले कमरेड भिम कँहा धाउदा धाउदै २ महिना बित्यो । यति धेरै धाउने कमरेडलाई एकपटक हकारेमा झापा पुग्दछन होला भन्ने मनसायले कमरेड भिमले हकारे । हकारेको भोलि शुभबिहानीमा उनले देह त्याग गरे । यो पनि सत्ताको लागि योगदान नै भयो किनभने अब त उनी यो समस्या लिएर आउदैनन् नि ।

कम्युनिस्ट गरिवहरूको लागि होइन धनिमानी कै लाग हो । टाठाबाठा फटाहा कै लागि हो । सोझा निमुखाको लागि होइन । यो कुरा यसले प्रष्ट पारेको छैन र ?     

यससँग सम्बन्धित सामग्रीहरू पढनुहोस

वीजेट तपाईको आफ्नो ब्लगमा लगाउन सक्नुहुन्छ